به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری در گزارش آنها به چهاردهمین گردهمایی سالانه باستان شناسی آمده است:کاوش باستان شناسی تل مش کریم براساس مجوز پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری و با هدف شناخت فرهنگ های دوره پیش از تاریخ شهرستان سمیرم در جنوب اصفهان و شمال استان فارس در سال 93 انجام شد.
این باستان شناسان در گزارش خود می افزایند:یافته های بدست آمده از این کاوش علاوه بر آثار سازه ها و نهشت های فرهنگی شامل موادی می شودکه مهمترین آنها قطعات ظروف سفالی ، پیکرک ، سنگ ساب ، سردوک ، اشیای فلزی ،ابزارهای سنگی ،استخوانهای جانوری و نمونه های گیاهی است.
بررسی و مقایسه سفال ها نشان دهنده تشابه آنها به نمونه های دوره باکون میانی و تل گپ است که در طیف غالب سفال نخودی ،ظروف با نقوش سیاه،سبز و قرمز رنگ قرار می گیرند.
ابزارهای سنگی شامل 192 قطعه نشان می دهد که فرهنگ فرامعلفاتی دراین دوره مرسوم بوده است .
آنها در پایان گزارش خودنتیجه گیری می کنند : درنگاه کلی می توان استنباط کرد که تل مش کریم در چهارمرحله مورد سکونت قرار گرفته است.
احتمالا مردمانی از فرهنگ باکون میانی دوره گپ دراواسط هزاره پنجم پیش از میلاد به این مکان سرازیر شده و سکونتگاهی برای خود فراهم کردند از اینرو می توان استنباط کرد که سمیرم یکی از شمالی ترین نقاط گسترش فرهنگ باکون بوده است که بسیار بالاتر از سرحدات شمالی کنونی فارس به این حساب می آید.
این محوطه محل سکونت گاه دائمی روستانشینانی دارای جمعیت زیاد نبوده و در نتیجه بجاماندن لایه های معماری در آن را نمی توان انتظار داشت.
سرداری وطاهری در گزارش خودمی افزایند:مطالعات باستان شناسی تل مش کریم بیانگ اینست که چشم اندازهای مختلفی از گونه استقرارهای انسانی درآن وجوددارد که برای درک آنها لازم است بررسی و کاوش شوند.
تخریب بخش هایی از سطح محوطه می توانداطلاعات ما را با مشکلاتی روبه رو کند،بنابراین ضروری است این محوطه حفاظت و از تخریب بیشتر آن جلوگیری شود.
آنهادر گزارش خود با تاکید بر ضرورت تصویب عرصه و حریم این محوطه ودرنظر گرفتن اقدامات حفاظتی می افزایند:مطالعات باستان زمین ریخت شناسی می تواند فهم ما را از این چشم اندازها افزایش دهد و علاوه برآن با بررسی دقیق در منطقه به ویژه در دشت بهمن زاد ما را از الگوی استقراری و موقعیت تل مش کریم دراین چارچوب آگاه سازد.
دست کند مهریان
نوروز رجبی سرپرست هیات باستان شناختی مجموعه معماری دست کند مهریان یاسوج در گزارش خود به چهاردهمین گردهمایی سالانه باستان شناسی ایران گفت : کاوش این مجموعه با هدف نجات بخشی آن دسته از بقایای فرهنگی که به شکل تصادفی و هنگام ساخت و ساز یک خانه مسکونی پیرامونی شهر یاسوج نمایان شدند شکل گرفت .
وی افزود:مجموعه دست کند مهریان در دامنه جنوبی رشته بلندی های دنا و در دره بشار برکناره رودک مهریان جای دارد.
رجبی با اشاره به کنده شدن این مجموعه دست کند در دل صخره ای با بافت ماسه سنگی و کنگلومرایی در دامنه شیب بلندی های جنوبی دنا گفت :این مجموعه دربردارنده 3دالان بزرگ و احتمالا 6دریچه در آغاز ، میانه یا پایان هر دالان است که به کمک تخته سنگ های کوچک و بزرگ و خاک بسته شدند.
وی افزود:یافته های کاوش ریخت ، اندازه و پهنه فضاهای دست کند نشانی از زیستگاه دائمی بودن را نشان نمی دهد همچنین هیچ گونه نشان و شاهدی برای کارکرد مذهبی و ائینی این مجموعه نیز به دست نیامد .
این باستان شناس گفت :در برابری با ساختارهای دست کند شناخته شده در فلات ایران فضاهای این مجموعه از اندازه کوچک تری برخوردارند و تاکنون نمونه همسان با چنین ساختاری در منطقه شناسایی نشده است.
وی با اشاره به قطعات خرده سفال رها شده در سطح مجموعه گفت : این سفالها مربوط به دوران ساسانی است و با توجه به اینکه شیوه تراش صخره کمکی به تاریخ گذاری مجموعه نمی کند از این روی یافته های سفالی اساس تاریخ گذاری نسبی ان است.
وی در پایان گفت : امید است با ادامه پژوهش های باستان شناختی دراین منطقه بتوانیم به درک بهتری از این ساختار ها دست یایبم.
چهاردهمین گردهمایی سالانه باستان شناسی ایران که توسط پژوهشکده باستان شناسی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری برگزار می شود از روز گذشته کار خود را شروع کرده و تا هجدم اسفندماه ادامه دارد.
در جریان این همایش باستان شناسان ایرانی و خارجی گزارش کاوش های باستان شناسی خود را در سال 1393 ارایه می دهند.
انتهای پیام/
